دندان‌های شیری بی اهمیت نیستند
تاریخ انتشار: ۲۷ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۳۶۳۷۱
ایسنا/قم یک متخصص دندانپزشکی کودکان اظهار کرد: پوسیدگی دندان‌های شیری می‌تواند باعث ایجاد عفونت و التهاب شود و با توجه به اینکه جوانه دندان‌های دائمی از زمان تولد تا ۱۲ سالگی در زیر دندان‌های شیری در حال تکامل هستند، عفونت دندان‌های شیری باعث نقص در تکامل دندان‌های دائمی زیرین می‌شود.
فاطمه فردوسی زاده نائینی متخصص دندانپزشکی کودکان در رابطه با زمان رویش دندان‌های شیری در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: رویش اولین دندان‌های شیری در سن شش ماهگی بوده و روند رویش دندان‌های شیری تا سن ۲۴ ماهگی کامل می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی با بیان اینکه دندان‌های قدامی فک پایین نوزاد اولین دندان‌های شیری هستند که رویش می‌کنند، ادامه داد: زمان رویش دندان‌های شیری به صورت متغیر از ۴ ماهگی تا ۱۸ ماهگی است و تأخیر شروع رویش اولین دندان‌های شیری تا این زمان طبیعی محسوب می‌شود؛ تعداد دندان‌های شیری ۲۰ و دندان‌های دائمی ۳۲ عدد با احتساب ۴ دندان عقل است.
فردوسی‌زاده عنوان کرد: شروع رویش دندان‌های دائمی در کودکان ۶ سالگی است که این زمان رویش ممکن است همانند دندان‌های شیری متغیر باشد؛ معمولاً در کودکانی که دندان‌های شیری دیرتر از معمول رویش می‌کند دندان‌های دائمی آنها نیز از این قانون مستثنی نیستند و تأخیر رویش را در دندان های دائمی آنها خواهیم داشت.
مادران قبل از بارداری پوسیدگی دندان‌ها را درمان کنند
وی در رابطه با رعایت اصول بهداشتی و نگه‌داری دندان‌های شیری اضافه کرد: مادران حتماً قبل از اقدام به بارداری باید تمامی دندان‌های پوسیده خود را درمان کنند چون پوسیدگی عامل میکروبی دارد و مانند تمام بیماری‌ها با منشأ میکروبی قابل سرایت است.
فردوسی‌زاده اظهار کرد: وقتی مادران تعداد دندان‌های خراب زیادی دارند فعالیت میکروب‌های پوسیدگی زا و تعداد این میکروب‌ها در دهانشان بیشتر است و بنابراین به‌راحتی این میکروب‌ها را به نوزاد تازه متولد شده هدیه می‌دهند.
این متخصص دندانپزشکی کودکان یادآور شد: به والدین توصیه می‌شود شروع فرایند پاک‌سازی دهان قبل از رویش دندان‌ها به‌صورت معمول انجام شود و برای این کار باید با دستمال تمیز مرطوب لثه‌های نوزاد بعد از شیر خوردن به‌خصوص قبل‌از خواب تمیز شود؛ با شروع رویش دندان‌های شیری با استفاده از مسواک انگشتی باید مرتب سطح دندان‌های کودک تمیز شوند.
وی تاکید کرد: بعد از یک سالگی والدین باید از مسواک مخصوص کودک برای مسواک زدن استفاده کنند؛ ضمناً استفاده از خمیر دندان برای کودک هیچ‌گونه ممنوعیتی ندارد فقط مقدار خمیردندان در این سنین اهمیت دارد بدین صورت که استفاده از خمیردندان کودکان فلورایددار از سن یک‌سالگی تا ۲ و نیم سالگی به‌اندازه دانه برنج و یک بار در روز باشد. خوردن این مقدار خمیر دندان برای کودک هیچ‌گونه مشکلی به وجود نمی‌آورد.
این مدرس دانشگاه بیان کرد: اگر کودکی در سن یک تا ۲ و نیم سالگی پوسیدگی دندانی دارد بهتر است تعداد دفعات مسواک زدن افزایش یابد؛ همچنین والدین توجه داشته باشند ترجیحاً برای فرزندشان از خمیردندان کودکان فلورایددار شب‌ها قبل خواب استفاده کنند و برای دفعات دیگر مسواک زدن در طول روز از خمیردندان کودکان بدون فلوراید استفاده شود.
وی ادامه داد: مقدار استفاده از خمیردندان فلورایددار برای کودکان در بازه سنی ۲ و نیم تا ۶ سالگی باید به اندازه نخودفرنگی و یک‌بار در هر روز باشد و همچنین برای بقیه دفعات مسواک زدن کودک در این سنین از خمیردندان کودکان بدون فلوراید استفاده شود.
شیر شبانه کودک بعد از رویش دندان شیری قطع شود
این متخصص دندانپزشکی کودکان، افزود: توصیه می‌شود بعد از رویش دندان‌های شیری، شیر شبانه کودک قطع شود چرا که شیر پشت دندان‌های جلویی کودک باقی‌مانده و باعث شروع پوسیدگی در دندان‌ها می‌شود؛ در مقالات هم به این مسئله تاکید شده که نوزاد بعد از چهارده ماهگی نباید بیشتر از ۷ وعده شیر فقط در طی روز بخورد و تمامی مقالات قطع شیر شبانه را با رویش دندان های شیری اکیدا توصیه می‌کنند.
فردوسی زاده گفت: بهتر است والدین با رویش دندان‌های شیری فرزندشان را نزد دندانپزشک کودکان برای چکاپ و دریافت آموزش‌های بهداشتی و تغذیه‌ای بیاورند؛ این چکاپ‌های دوره‌ای اهمیت زیادی دارد، زیرا کودک به‌مرور با محیط دندانپزشکی آشنا می‌شود و اگر نیاز به درمان داشته باشد بدون ترس همراهی می‌کند اما زمانی که کودک با دندان دردناک و عفونی در سن بالای سه سال مراجعه کند ترس بیشتری از محیط جدید خواهد داشت.
وی با تاکید بر اینکه توصیه می‌شود تا هشت سالگی والدین برای کودک مسواک بزنند چرا که کودکان در این سنین توانایی کافی ندارند، گفت: دندان‌های شیری از نظر والدین خیلی حائز اهمیت نیست و اکثر مراجعه‌کنندگان با تصور اینکه این دندان‌ها همگی از سن هفت سالگی می‌افتند برای درمان دندان‌های شیری اقدام نمی‌کنند و همینطور اهمیت بهداشت دهان را در این سنین جدی نمی‌گیرند.
نقص تکامل دندان‌های دائمی با وجود پوسیدگی دندان‌های شیری
فردوسی زاده با اشاره به اهمیت دندان‌های شیری در سلامت دندان‌های دائمی کودک، اظهار کرد: پوسیدگی دندان‌های شیری می‌تواند باعث ایجاد عفونت و التهاب شود و با توجه به اینکه جوانه دندان‌های دائمی از زمان تولد تا ۱۲ سالگی در زیر دندان‌های شیری در حال تکامل هستند، عفونت دندان‌های شیری باعث نقص در تکامل دندان‌های دائمی زیرین می‌شود.
وی اضافه کرد: همه دندان‌های شیری هم‌زمان نمی‌افتند که دندان‌های دائمی به‌صورت یک‌جا رویش کنند؛ بنابراین اگر دندان‌های شیری خلفی به‌دلیل پوسیدگی و عفونت محکوم به کشیدن شوند و فضا نگه‌دار استفاده نشود فضای دندان دائمی که قرار است ۱۲ سالگی رویش کند بسته می‌شود و بعدها دندان دائمی مذکور کج درمی‌آید یا به‌صورت نهفته باقی می‌ماند و کودک نیاز به درمان‌های پیچیده‌تر ارتودنسی و جراحی خواهد داشت.
این متخصص دندانپزشکی کودکان، عنوان کرد: جوانه دندان دائمی که زیر دندان‌های شیری در حال تکامل است به‌دلیل عفونت ناشی از پوسیدگی دندان شیری می‌تواند دچار مشکلاتی از قبیل نقص و توقف تکاملی و در نتیجه عدم تشکیل دندان دائمی و همچنین انحراف مسیر رویش دندان دائمی شود.
وی تصریح کرد: پوسیدگی دندان‌های شیری باعث حفره دار شدن دندان‌ها شده و کودک هنگام جویدن غذا دچار درد می‌شود زیرا غذا در این حفره‌ها گیر می‌کند و باعث تحریک عصب دندان می‌شود و لذا کودک به‌مرور دچار سوءتغذیه و مشکلات گوارشی، بی‌نظمی دندان‌ها و اختلال تکلم خواهد شد؛ همچنین با توجه به اینکه یکسری از دندان‌های دائمی در سن ۶ سالگی رویش می‌کنند با قرار گرفتن در کنار دندان‌های شیری آسیب دیده دچار پوسیدگی‌های جبران ناپذیری می‌شوند.
فردوسی زاده با بیان اینکه پوسیدگی در واقع از دست رفتن بافت معدنی دندان به‌دلیل اسیدی شدن محیط دهان است، گفت: اسید بزاق به‌دلیل مصرف غذاهای ترش مستقیماً افزایش می‌یابد و از طرفی میکروب‌های دهان غذاهای شیرین را متابولیزه کرده و باعث تولید اسید در دهان می‌شوند، بنابراین همه غذاهای حاوی کربوهیدرات و غذاهای ترش از طریق ایجاد اسید در دهان باعث ایجاد پوسیدگی می‌شوند.
عادت ریزه‌خواری سرعت پوسیدگی دندان‌ها را افزایش می‌دهد
وی ادامه داد: بزاق دهان برای برطرف کردن محیط اسیدی دهان نیاز به زمانی حدود سی دقیقه تا یک ساعت دارد و در صورتی‌که فرد عادت به ریزه خواری دارد به بزاق دهان فرصت برای برطرف کردن شرایط اسیدی را نمی‌دهد و دندان‌ها دائماً در تماس با اسید هستند و همین مسئله باعث تسریع روند پوسیدگی دندان‌ها می‌شود.
این متخصص دندانپزشکی کودکان تاکید کرد: داروها و همچنین اضطراب مستقیماً روی میزان بزاق تأثیر می‌گذارد و عملکرد شویندگی بزاق کاهش می‌یابد و باعث افزایش سرعت پیشرفت پوسیدگی دندان‌ها می‌شود.
وی در رابطه با اهمیت فلوراید تراپی یادآور شد: پوسیدگی یعنی از دست رفتن محتوای معدنی دندان، در حالی که با انجام فرایند فلوراید تراپی یون‌های فلوراید وارد ساختمان معدنی دندان می‌شوند و مقاومت دندان را نسبت‌به حل شدن در برابر اسید بیشتر می‌کنند؛ بنابراین فلوراید تراپی باعث کاهش سرعت پوسیدگی می‌شود.
فردوسی زاده با بیان اینکه فلوراید تراپی مکمل روش‌های بهداشتی مثل مسواک زدن و نخ دندان کشیدن است و به‌تنهایی تأثیر کم‌تری خواهد داشت، تصریح کرد: فلوراید تراپی باید به‌صورت مداوم انجام شود؛ زمان تکرار دفعات فلوراید تراپی در کودکان بستگی به عوامل زیادی از جمله تغذیه‌ی کودک، میزان پوسیدگی‌های دندان‌ها، سلامت بدنی و روحی کودک دارد.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: قم بهداشت دهان و دندان کودک استانی اجتماعی استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی شهرستانها استانی فرهنگی و هنری متخصص دندانپزشکی کودکان پوسیدگی دندان های شیری خمیردندان کودکان رویش دندان های شیری دندان های شیری دندان های شیری پوسیدگی دندان ها دندان های دائمی فلوراید تراپی رویش دندان ها دندان دائمی فردوسی زاده میکروب ها مسواک زدن برای کودک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۳۶۳۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اختلال اوتیسم؛ نشانه‌ها، علل و راه‌های درمان آن
فرارو- بسیاری از ما به‌ویژه والدین با نام عارضه «اوتیسم» آشنا هستند و احتمالا یکی از نگرانی‌های مهم آنها هنگام بچه‌دار شدن همین مسئله است. اختلال اوتیسم که در پسران شیوع بیشتری دارد، بر رشد طبیعی مغز در ارتباط با تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر نامطلوبی می‌گذارد و موجب بروز اختلال جدی در ارتباطات کلامی، غیر کلامی و تعاملات اجتماعی از جمله قرار گرفتن در جمع دوستان، بازی کردن و … در افراد مبتلا به این بیماری می‌شود. نگرانی اصلی درباره این اختلال این است که باوجود پیشرفت‌های علمی هنوز علت اصلی ابتلا به اوتیسم ناشناخته مانده است و محققان تنها فرضیاتی را در ارتباط با علت بروز این اختلال ارائه داده‌اند که تاکنون هم به اثبات نرسیده است. به گزارش فرارو، اختلال اوتیسم چیست و چرا برخی افراد به این اختلال مبتلا می‌شوند؟ اختلال اوتیسم چه انواعی دارد و علائم آن چیست؟ اوتیسم چگونه تشخیص داده می‌شود و برای درمان آن از چه روش‌هایی استفاده می‌شود؟ اگر شما نیز به دنبال پاسخ این سوالات هستید، با ما همراه شوید تا اطلاعات مفیدی درباره اختلال اوتیسم در اختیار شما قرار بدهیم. اختلال اوتیسم چیست؟ اوتیسم یا «درخودماندگی» یک بیماری پیچیده عصبی-رفتاری است که شامل اختلال در تعاملات اجتماعی، رشد کلامی و مهارت‌های ارتباطی همراه با رفتارهای سخت و تکرار شونده است و به دلیل گستردگی علائم به آن «اختلال طیف اوتیسم» (ASD) می‌گویند. اختلال طیف اوتیسم را بیشتر می‌توان یک اختلال نورولوژیکی دانست که به طور معمول در سال‌های اولیه رشد فرد مبتلا نمایان می‌شود. این اختلال باعث می‌شود که مغز فرد مبتلا به اوتیسم نتواند در زمینه رفتارهای اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی به‌درستی عمل کند و مانع یادگیری چگونگی ارتباط و تعامل اجتماعی با دیگران می‌شود. درواقع کودکان و بزرگسالان دارای اختلال طیف اوتیسم در زمینه ارتباط کلامی و غیرکلامی، مهارت‌های شناختی معمول، رفتارهای اجتماعی، فعالیت‌های سرگرم کننده و بازی دارای مشکل هستند. اختلال طیف اوتیسم فارغ از نژاد، فرهنگ یا پیشینه اقتصادی در افراد مختلف سراسر جهان یافت می‌شود و طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای آمریکا (CDC) در سال۲۰۱۴ این اختلال پسران را بیشتر از دختران تحت تأثیر قرار می‌دهد.میزان شیوع اختلالات طیف اوتیسم در دو دهه گذشته در سراسر جهان افزایش زیادی داشته است و به طور کلی اعتقاد بر این است که اوتیسم در حال افزایش است. پژوهش‌های ۲۰ سال گذشته تاکنون نشان داده‌اند که شیوع اختلال اوتیسم به دلایل مختلفی در حال افزایش است. در اوایل دهه اخیر برآورد می‌شد که شیوع این اختلال ۱ در ۳۳۵ نفر باشد. این میزان در سال‌های اخیر رو به افزایش بوده است، طوری که طبق آخرین پژوهش‌ها این آمار در سال ۲۰۰۹ میلادی ۱ مورد در هر ۹۱ نفر در آمریکا و یک مورد در هر ۶۶ نفر در انگلستان گزارش شده است؛ همچنین در آخرین ویرایش راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی آمریکا (۲۰۱۴) شیوع اوتیسم یک به ۵۹ ذکر شده است. مطالعات شیوع‌شناسی در ایران نیز گستره‌هایی از یک به ۱۵۰ بین کودکان را گزارش کرده‌اند.
۱. اختلال درخودماندگی: اختلال درخودماندگی همان چیزی است که با شنیدن کلمه اوتیسم به ذهن خیلی‌ها خطور می‌کند. به اختلال در برقراری ارتباطات، تعاملات اجتماعی و بازی‌های تخیلی در کودکان زیر ٣ سال اختلال درخودماندگی گفته می‌شود.
۲. سندرم اسپرگر (Asperger): کودکان مبتلا به این سندروم مشکل زبانی ندارند و در تست هوش میانگین هوشی بالاتر از متوسط دارند؛ اما مانند کودکان اوتیسمی در برقراری ارتباطات اجتماعی مشکل و محدودیت دارند.
۳. اختلال فراگیر رشد (PDD یا اوتیسم آتیپیک): این اختلال یک دسته عمومی و فراگیر برای کودکانی است که برخی از رفتارهای اوتیسمی را نشان می‌دهند؛ اما در سایر دسته‌ها قرار نمی‌گیرند.
۴. اختلال فروپاشی دوران کودکی: کودکان مبتلا به این اختلال حداقل در دو سال اول زندگی رشد نرمالی دارند و پس از آن بخش بزرگی از مهارت‌های ارتباطی خود را از دست می‌دهند. این اختلال بسیار نادر است و بسیاری از متخصصان بیماریهای ذهنی در مورد اینکه آن را یک بیماری در نظر بگیرند، تردید دارند.
امروز راهنمای آماری و تشخیصی بیماریهای روانی (DSM) که انجمن روان‌شناسان آمریکایی آن را تهیه و تدوین کرده‌اند، به عنوان مرجعی برای تشخیص بیماریهای روانی مورد تأیید و استناد قرار می‌گیرد. در ویرایش پنجم که جدیدترین ویرایش این راهنماست و در سال ۲۰۱۳ منتشر شد (DSM-5)، اوتیسم به پنج نوع مختلف به شرح زیر دسته‌بندی می‌شود که عبارتند از:
۱. دارای نقص هوشی یا بدون آن
۲. با نقص زبانی یا بدون آن
۳. همراه با بیماریهای ژنتیکی یا پزشکی شناخته شده یا عامل محیطی
۴. همراه با اختلال رفتاری، ذهنی یا رشدی ـ عصبی دیگر
۵. با کاتاتونیا.
البته بعضی از افراد ممکن است یکی یا بیشتر از این مشخصات را داشته باشند.
۲. درک احساسات دیگران: درک احساسات دیگران برای مبتلایان به این اختلال دشوار است. در واقع، توانایی این افراد در همدردی با دیگران نسبت به افراد عادی بسیار ضعیف است. صحبت و معاشرت با افراد مبتلا به اوتیسم تا حدود زیادی شبیه به حرکت در جاده‌ای یک طرفه است، انگار فرد اوتیستیک بدون گوش دادن و توجه به دیگران صحبت می‌کند.
۳. ارتباط جسمی: برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم مانند کودکان عادی تمایل به در آغوش کشیده شدن یا لمس از سوی دیگران ندارند. البته اشتباه است که این ویژگی را به تمام کودکان دچار این اختلال تعمیم بدهیم؛ زیرا در برخی موارد این کودکان هم دوست دارند تا والدین، خواهر و برادر یا مادربزگ و پدربزرگ را در آغوش بگیرند و از این کار لذت زیادی هم می‌برند. با این حال ارتباط جسمی و بازی‌های کودکانه مانند قلقلک دادن ممکن است برای این افراد فاقد هرگونه معنا و مفهومی باشد و به واکنش‌های متفاوتی منجر شود.
۴. صحبت کردن: هرقدر طیف اختلال اوتیسم در فرد شدیدتر باشد، مهارت‌های او در صحبت کردن پایین‌تر خواهد بود. خیلی از افراد اوتیستیک اصلا صحبت نمی‌کنند. این افراد معمولا عبارات و واژه‌هایی را که می‌شنوند، تکرار می‌کنند. به این حالت «اکولالیا» یا «پژواک‌گویی» گفته می‌شود. نوع حرف زدن این افراد هم با دیگران متفاوت است و حالت رسمی و کتابی دارد. نوجوانانی که به سندروم آسپرگر مبتلا هستند، معمولا شبیه اساتید صحبت می‌کنند و جملات‌شان فاقد هرگونه فراز و فرود است.
۵. رفتارهای تکراری: افراد مبتلا به اوتیسم از تکرار و پیش‌بینی لذت می‌برند. تکرار دوست آن‌هاست و تمایل زیادی به تکرار کردن دارند. برای افراد عادی وجود حجم زیادی از حرکات و رفتارهای تکراری خسته‌کننده است؛ اما افراد اوتیستیک از این تکرار راضی هستند و می‌توانند حرکتی مانند لِی‌لِی رفتن در عرض اتاق را برای بار‌ها و بار‌ها تکرار کنند یا مثلا ممکن است یک نقاشی واحد را مدام در دفتر خود و صفحه‌ای بعد از دیگری رسم کنند. گاه ایجاد تغییر ممکن است زندگی یک فرد اوتیستیک را دچار بحران کند؛ چراکه این افراد به‌شدت از تغییر گریزان هستند.
۶. حساسیت به صدا، نور و بو: صدا‌های بلند و ناگهانی برای افراد دچار این اختلال نامطلوب و ناخوشایند است. برخی از بو‌ها و تغییر محسوس نور و دمای فضا هم می‌تواند اثرات نامطلوب مشابهی روی آنها داشته باشد. بسیاری معتقد هستند که ایجاد تغییر در نور، صدا یا بو نیست که موجب آزار کودک می‌شود؛ بلکه بیشتر غافلگیری است که او را می‌آزارد. در واقع همان حالتی که از پیش‌بینی نکردن ارتباطات جسمانی به شخص دست می‌دهد، در اینجا هم او را تحت تاثیر قرار خواهد داد. اگر فرد اوتیستیک بداند که چه اتفاقی در جریان است یا ممکن است چه چیزی پیش آید، خیلی راحت‌تر خود را برای آن واقعه آماده می‌کند.
۱. ژنتیک: اوتیسم با سابقه خانوادگی مثبت ارتباط دارد، محققان ترکیب خاصی از ژن‌ها را عامل آن می‌دانند.
۲. سن بالا: عوامل دیگری مانند سن بالای پدر یا مادر شانس ابتلای کودکان به اوتیسم را افزایش می‌دهد.
۳. برخی داروها: استفاده از برخی داروها و مواد شیمیایی در زمان بارداری مانند دارو‌های ضد تشنج، مصرف مشروبات الکلی نیز شانس ابتلای فرزند به اوتیسم را افزایش می‌دهد.
۴. اختلالات متابولیسمی: اختلالات متابولیسمی مانند دیابت یا چاقی مادر حتی باعث افزایش احتمال ابتلای کودک به اوتیسم می‌شود.
۵. نقص آنزیمی: در برخی موارد اوتیسم به دلیل برخی اختلالات مانند فنیل کتونوریای درمان نشده (نقص متابولیکی مادرزادی که به دلیل کمبود آنزیم فنیل الانین هیدروکسیلاز، سطح فنیل الانین در خون افزایش یافته؛ همچنین ادرار و تنفس آنها بوی کپک می‌دهد.) و سرخچه رخ می‌دهد.
الف) روش ABA: بسیاری از روش‌های درمانی کودکان اوتیستیک بر پایه اصول این روش تهیه شده‌اند. در این روش اصل مهم این است که رفتارهایی مورد تشویق قرار بگیرند که احتمال تکرار و افزایش خواهند داشت و رفتارهایی که مورد توجه قرار نگیرند، احتمال حذف شدن آنها وجود دارد. اگر چه اِی بی اِی یک تئوری است؛ ولی بسیاری از مردم از این اصطلاح برای روش‌هایی که با این اصل کار می‌کنند، استفاده می‌کنند.
ب) روش تیچ: این روش اولین روشی بود که در آمریکا برای کودکان اُتیستیک به کار گرفته شد. نام این روش مخفف عبارت «درمان و آموزش کودکان اوتیستیک و ناتوانی‌های ارتباطی مرتبط با این بیماری» است. در این روش اعتقاد بر این است که محیط زندگی کودک باید با او تطبیق داده شود، نه اینکه کودک با محیط تطبیق داده شود. در این روش از تکنیک خاصی استفاده نمی‌شود؛ بلکه برنامه درمانی براساس سطح عملکرد کودک پایه‌ریزی می‌شود. توانائی‌های کودک براساس معیار‌های آموزش‌های روانی بررسی می‌شود و تکنیک‌های درمانی برای بهبود ارتباط، مهارت‌های اجتماعی و انطباقی طراحی می‌شوند. در این روش به جای اینکه به کودک یک مهارت و توانائی خاص آموزش داده شود، سعی بر این است که به کودک مهارت‌هایی آموزش داده شود تا بتواند محیط اطراف خود و رفتارهای اطرافیان خود را بهتر درک کند.
پ) روش ارتباط با تبادل تصویر: این روش، روش مناسبی برای شروع گفتار و برقراری ارتباط در کودکانی است که قادر به صحبت کردن نیستند. در این روش بر پایه اصول اِی بی اِی، به کودک آموزش داده می‌شود که چگونه می‌تواند نیاز‌های خود را از طریق دادن تصاویر برآورده کند. از امتیازات مهم این روش این است که ارتباط کودک ساده، قابل فهم، با تفکر و عمدی است. با این روش کودک می‌تواند با هر کسی ارتباط برقرار کند و تنها کاری که باید انجام شود، گرفتن و دادن تصاویر است.
ت) روش فلور تایم: این روش بسیار شبیه بازی درمانی است. در این روش سعی بر این است که ارتباط کودک با یک فرد دیگر از طریق برنامه‌های دقیق بازی، بیشتر و مؤثرتر شود. این روش شامل شش مرحله است که کودک در طی مراحل آنها تقلید و چگونه یاد گرفتن را از یک بزرگ‌تر فرا می‌گیرد و به عبارتی کودک باید نرده‌بام شش پله‌ای را طی کند. در این برنامه والدین و درمان‌گران سعی می‌کنند تا پیشرفت کودک را از طریق مسیرهایی که کودک دوست دارد و با جهت دادن به این مسیرها فراهم کنند تا کودک بتواند شش مرحله پیشرفت موجود در این روش درمانی را طی کند. این روش به طور مجزا به کودک در به دست آوردن مهارت‌های گفتاری و بدنی کمک نمی‌کند؛ بلکه از نظر احساسی و روانی به کودک کمک می‌کند تا کودک بتواند درک بیشتری پیدا کند و از طریق آگاهی و تجربه مهارت‌های دیگر را نیز به دست بیاورد.
ج) داستان‌های اجتماعی: این داستان‌ها برای آموزش مهارت‌های اجتماعی به کودکان اوتیستیک آماده شده‌اند. از طریق این داستان‌ها به کودک آموزش داده می‌شود که چگونه احساسات، منظور و برنامه‌های دیگران را درک کنند. در این روش یک داستان براساس یک موقعیّت و شرایط خاص با اطلاعات فراوان تهیه شده است که به کودک کمک می‌کند تا از طریق گوش کردن به آن بفهمد چه جواب یا عکس‌العمل مناسب را باید از خود نشان بدهد.
د) درک مجموعه حواس: کودکان اوتیستیک معمولا از نظر حواس بدن خود دارای مشکلاتی هستند. ممکن است این کودکان دارای آستانه تحریک بالا و یا پائین باشند و یا اینکه مغز آنها قادر نیست از اطلاعات به دست آمده با حواس پنجگانه درک درستی از شرایط موجود به دست بیاورد. در این روش درمانی که می‌تواند با بازی درمان، کار درمان و یا گفتار درمان انجام شود، به کودک کمک می‌شود تا بهتر از اطلاعات حسی بهره ببرد. موسیقی درمانی نیز جزئی از این روش است که با فرکانس‌های متفاوت حساسیّت کودک را در برابر برخی اصوات کم و یا زیاد می‌کند. ۲. درمان غذایی کودکان اوتیستیک به غذاهای حاوی گلوتن و کازیین پاسخ منفی می‌دهند. این پروتیین‌ها در گندم و لبنیات وجود دارد و باعث افزایش علائم بیماری می‌شوند. رژیم GFCF (رژیم بدون گلوتن و کازیین) می‌تواند در روند درمان کمک کننده باشد. در این رژیم غذایی گندم و محصولات حاصل از آن و لبنیات باید حذف و یا بسیار محدود شوند. بسیاری از والدین گزارش کرده‌اند که مهارت‌های اجتماعی و تکلم در فرزندانشان بر اثر این رژیم افزایش یافته است. مصرف میوه‌جات و سبزیجات تازه، گوشت قرمز و سفید، قرص اُمگا سه، ویتامین ب، ویتامین د، قرص کلسیم و آب زیاد در درمان ناهنجاری‌های اوتیسم بسیار مفید است؛ همچنین شیر شتر به دلیل دارا بودن پروتیین‌های محافظ و آنزیم‌های ضد باکتری تاثیر زیادی در بهبود این اختلال دارد.
۳. درمان دارویی داروها نقش آنچنانی در درمان ندارند؛ بلکه بیشتر برای کنترل ناهنجاری‌های رفتاری تجویز می‌شوند. فقط دو داروی مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا برای درمان تحریک‌پذیری مرتبط با اوتیسم وجود دارد: «ریسپریدون» و «آریپیپرازول» که هر دو در گروه دارو‌های آنتی سایکوتیک آتیپیک قرار دارند. به هر حال به خاطر داشته باشید که استفاده از هر دارویی برای کودکان اوتیستیک باید حتماً زیر نظر متخصص انجام شود و اثرات آن به‌دقت تحت مورد بررسی قرار بگیرد.
۴. روش‌های درمانی مکمل با وجود اینکه تشخیص زودهنگام و درمان زود هنگام اوتیسم بهترین روش در کمک به این کودکان و درمان آن‌هاست، برخی از والدین و محققین معتقدند که روش‌های درمانی مکمل دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند ارتباط کودک با دنیای اطراف و سایرین را بهبود ببخشند و رفتارهای آنها را بهتر کنند. از انواع این درمان‌ها می‌توان به موسیقی درمانی، هنر و حیوان درمانی اشاره کرد که می‌تواند به صورت فردی با کودک کار شده و یا در مراکز مخصوص به صورت جمعی کار شوند. در تمامی این روش‌ها افزایش قدرت ارتباط، بهبود روابط اجتماعی و افزایش اعتماد به نفس مشترک است؛ همچنین این روش‌ها کمک می‌کنند تا کودک بتواند رابطه بی‌خطر و مفیدی را با درمان‌گر خود و سایرین برقرار کند و با آنها مأنوس شود.
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت